Ótrúlegt hvað
þessi flensa er búin að vaða svo gjörsamlega yfir mann og annan þessa síðustu
og verstu að heilsuhraustustu og frískustu menn hafa steinlegið í valnum sem
aldrei fyrr. Ekki það að ég svo sem stend enn ,svo krisp og lekker og ósnortin
af blessaðri flensunni. En það sama er ekki að segja af elskhuga mínum,
sambýlismanni og barnsföður (einn og sami maðurinn þó) hann gjörsamlega steinlá
svo ekki var um villst.
En allt kom fyrir
ekki, málarinn lá fárveikur heima nær dauða en lífi, svo illa staddur að hann
var hreinlega kominn með snert af bráðkveddu!!
Eins og sönnum
karlmanni sæmir, er hann mjög áhugasamur um brjóst og dafnar vel eftir því.
Annars hefur borið á því undanfarna daga að áhuginn hefur aukist svo til muna
að hann helst vill liggja á, á 1 1/2 tíma fresti sem er alls ekki að gera sig
og langt frá hans daglegu hegðun og rútínu.Var þetta farið að setja hressilega
mark sitt á konuna með brjóstin sem hefur alvarlega þjáðst af hinni svokölluðu
mjólkurþoku. Svo gleymin var hún að hún mátti þakka fyrir að rata heim til sín
ef hún fór of lagt að heiman, átti í erfiðleikum að muna hvaða dagur var og
hvar hún lagði frá sér hlutina. Bókstaflega stúpit!! Svo langt gekk það að einn
daginn, þegar hún var að labba heim úr stuttri vinnuferð, og gekk framhjá svona
hraðamæli sem segir ökumönnum hve hratt hann ekur og blikkar ljósi ef ekið er
of hratt, og sýndi þessi hraðamælir 35km , flaug þá í gegnum kollinn, á
ljóshraða, “vá hvað ég labba hratt!!”.
Þreyttur, saddur
og sæll var hann svo lagður í rúmið sitt, og ekki rumskað síðan. Þegar öllu er
á botninn hvolft er það bara mamman sem er með brjóstin á heilanum. Sonurinn
vill bara fá að borða!! Góða nótt.
Eftir að hafa
skellt í nokkrar laugardags-lummur arkaði húsmóðirin af stað út í sólina með
einkasoninn í vagninum. Þar brussaðist hún í gegnum skafla og ruðninga og lét
ekkert stoppa sig. Hún ætlaði sko sannarlega að njóta hverrar mínútu í þessu
blíðskapaveðri hugsandi vestur á firði þar sem stórfjölskyldan býr, í
veðurbörðum húsum sínum í arfavitlausu veðri, snjóflóðahættu og vosbúð. Varla
hundi út sigandi og allar samgöngur í lamasessi. Vesalings fólkið að búa við
þetta..
skrattinn úr
“sauðárkróknum”
Nú varð ég að
skíta í lófana og bretta upp handleggina
Já stundum getur
heilinn í manni verið utan þjónustusvæðis og ekki nokkur leið að ná sambandi
Og nokkra
selveiðimenn, sem jafnvel sofa í litlum kofum í fjöruborðinu á meðan
selveiðarnar eru stundaðar.
Að vakna hér í
Nanortalik á hverjum morgni og fá að upplifa kyrrðina og fegurðina eru
forréttindi. Hér líður tíminn hægar enn annarsstaðar gengur og gerist. Maður
bókstaflega hefur allan tíman í veröldinni til að gera allt í veröldinni, en
samt nægur tími eftir
Ofurkona með allt
á hreinu, með útstrikaðan verkefnalista og nægan tíma fyrir hobbý og
huggulegheit. En því var ekki að heilsa. Í staðinn hef ég varla lyft litla
fingri, ekki einusinni til að setja á mig varalit, hvað þá meir!!
Ég hef lofað mér
á hverjum degi að vera dugleg á morgun. En eins og hver annar ósvikinn
alþingismaður hef ég svikið það loforð án þess svo mikið sem skammast mín eða
blikka
No comments:
Post a Comment